Αναφυλαξία είναι η πιο σοβαρή και επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενή μορφή αλλεργικής αντίδρασης η οποία αν δεν αναγνωρισθεί και αντιμετωπισθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο. Τροφικά αλλεργιογόνα (π.χ. ξηροί καρποί, γάλα, ψάρι), φάρμακα (π.χ. πενικιλίνη, μυοχαλαρωτικά αναισθητικά) τσιμπήματα από έντομα (π.χ. μέλισσα, σφήκα), και έκθεση σε φυσικό λάστιχο (Latex) αποτελούν τα συχνότερα αίτια αναφυλαξίας. Ορισμένες φορές μπορεί να προκληθεί μετά από άσκηση σε συνδυασμό ή όχι με κάποιο τροφικό αλλεργιογόνο (π.χ. σιτάρι). Όταν δεν ανευρίσκεται αιτιολογικός παράγοντας καλείται ιδιοπαθής αναφυλαξία.

Συνήθως εκδηλώνεται μέσα σε λίγα λεπτά από την έκθεση στο υπεύθυνο αλλεργιογόνο με συμπτώματα από διάφορα συστήματα του οργανισμού, ενώ μερικές φορές παρουσιάζει διφασική πορεία με τα συμπτώματα να επανεμφανίζονται σε λίγες ώρες. Πιο ανησυχητικά είναι τα σημεία από το αναπνευστικό (βρογχόσπασμος, οίδημα λάρυγγα, δύσπνοια) και το κυκλοφορικό (πτώση πίεσης, απώλεια αισθήσεων), που μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή (αλλεργικό σοκ).

Τα συχνότερα συμπτώματα και σημεία που μπορεί να παρουσιάσει ο ασθενής με αναφυλαξία από τα διάφορα συστήματα είναι:

• Δέρμα: διάχυτη ερυθρότητα, φαγούρα, κνησμό, κνίδωση, αγγειοοίδημα
• Αναπνευστικό: ρινική καταρροή, βήχα, βράχνιασμα φωνής, δυσκολία στην αναπνοή
• Γαστρεντερικό: κοιλιακό άλγος, ναυτία, έμετο, διάρροια
• Κυκλοφορικό: ταχυκαρδία, πτώση πίεσης, τάση λιποθυμίας, απώλεια αισθήσεων

Ευτυχώς η αναφυλαξία δεν είναι συχνό φαινόμενο, όμως άτομα που έπαθαν μια φορά αναφυλαξία έχουν αυξημένο κίνδυνο να την εμφανίσουν ξανά. Ασθενείς με ιστορικό σοβαρής αναφυλαξίας πρέπει να έχουν πάντοτε μαζί τους ενέσιμη αδρεναλίνη που αποτελεί το φάρμακο εκλογής στην αντιμετώπισή της.

Νικόλας Νικολάου
Παιδοαλλεργιολόγος

ΠΗΓΗ : paidiatros.com